Δεν έχει πολλά να επιδείξει η δισκογραφία του παρελθόντος έτους και για τα οποία να αισθάνεται υπερήφανη. Λίγες οι στιγμές της ανάτασης κι ελάχιστες αυτές της ανατριχίλας. Όχι δεν ανατρίχιασα ακούγοντας το διπλό CD “ Ο Γιώργος Μαργαρίτης τραγουδά ΤΣΙΤΣΑΝΗ ». Με έκανε να αισθανθώ όμως όμορφα από το πρώτο « α ». Με ερμηνείες που το λιγότερο, σέβονται το πολύτιμο υλικό που διάλεξε να διαχειριστεί ο καλλιτέχνης, μέχρι που χαρακτηρίζουν τα κομμάτια!! Δεν είναι εύκολη υπόθεση να ερμηνεύσει κανείς τραγούδια σταθμούς της ελληνικής μουσικής παράδοσης. Εδώ το αποτέλεσμα δικαίωσε απόλυτα την επιμονή και την προσπάθεια. Τα τραγούδια είναι δουλεμένα από χρόνια κι αυτό φαίνεται. Δεν μιμήθηκε κανέναν από τους πρώτους μεγάλους ερμηνευτές. Βασίστηκε στο μεράκι του και την ιδιαίτερη σχέση που είχε με το συνθέτη. Το θεωρούσε χρέος του απέναντι στον εαυτό του και τον Τσιτσάνη. «Απωθημένο» το χαρακτηρίζει ο ίδιος. Και τι έκανε για να το «ξεπληρώσει»; Δούλεψε με ανθρώπους που έχουν ξεχωρίσει γι...