Ανακόρντα - από την πρόβα Κόκκινος τέλεψε ο Φλεβάρης, Μάρτης μαύρος αρχινά Για που ξεκίνησες παιδί μου; γιατί δεν έρχεσαι ξανά; Που να σταμάτησε το τρένο, κι ακούονται θρήνοι και κραυγές Μάνες γινήκατε δικές μας, κι όσες χαθήκατε ψυχές Και στο στερνό σου το ταξιδι, κλείσε τα μάτια να ξεχάσεις και αν έχει ξύπνημα ο εφιάλτης, πάρε όταν φτάσεις Πώς να χωρέσει στο μυαλό μου, ταξίδι με τέτοιο προορισμό να περιμένω να γυρίσεις, ή μήπως να ρθω να σε βρω Κι είχες μαζί σου στις βαλίτσες, της άνοιξης τον ερχομό Μαύρα ανθισανε τα κρίνα, με μαύρα σε αναζητώ Αμαλία Περπερίδου (τραγούδι) Γιάννης Νιάρχος (κιθάρα) Γιάννης Λογοθέτης (μπουζούκι) Σαράντης Πατρινός (ακκορντεόν) Στίχοι/μουσική: Γιάννης Λογοθέτης
Το βραβευμένο ΓΚΙΑΚ του Δημοσθένη Παπαμάρκου , ένα από τα σημαντικότερα δείγματα νεοελληνικής λογοτεχνίας, παρουσιάζεται στο Θέατρο 104 από τις 3 Φεβρουαρίου έως τις 9 Απριλίου 2023 σε διασκευή και σκηνοθεσία Κωσταντίνου Ντέλλα. Γκιακ στην αρβανίτικη διάλεκτο σημαίνει αίμα, συγγένεια εξ αίματος, έγκλημα αίματος, αντεκδίκηση, βεντέτα, φυλή. Ο λασπωμένος κόσμος του ανδρικού λόγου τιμής της συλλογής διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου ζωντανεύει στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου 104 και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις έννοιες του ηρωισμού, του αρσενικού προσώπου της βίας, αλλά και με το τραύμα του πολέμου. Οι ήρωες του ΓΚΙΑΚ, βετεράνοι της Μικρασιατικής Εκστρατείας, συνυπάρχουν σκηνικά όχι μόνο ως φιγούρες παλιότερων εποχών, αλλά ως μετέωρα πρόσωπα σε μια αλληλουχία που διατρέχει τις γενιές και θέτει τους κανόνες και τα εργαλεία της αρρενωπότητας ως τις μέρες μας. Δέσμιοι του ρόλου που τους δόθηκε ως φύλακες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, τα άλλοτε περήφανα